[d] 1.
Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony!
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
ma granice Nieskończony.
 Wzgardzony, okryty chwałą,
 śmiertelny Król nad wiekami!
 A Słowo Ciałem się stało
 i mieszkało między nami
2.
Cóż masz niebo, nad ziemiany?
Bóg porzucił szczęście Twoje,
wszedł między lud ukochany,
dzieląc z nim trudy i znoje.
Niemało cierpiał, niemało,
żeśmy byli winni sami,
 a Słowo…
3.
W nędznej szopie urodzony,
żłób Mu za kolebkę dano!
Cóż jest, czym był otoczony?
Bydło, pasterze i siano.
 Ubodzy, was to spotkało
 witać Go przed bogaczami!
 A Słowo…
4.
Potem królowie widziani
cisną się między prostotą,
niosąc dary Panu w dani,
mirrę, kadzidło i złoto.
 Bóstwo to razem zmieszało
 z wieśniaczymi ofiarami,
 a Słowo…
5.
Podnieś rękę, Boże Dziecię,
błogosław Ojczyznę miłą!
W dobrych radach, w dobrym bycie
wspieraj jej siłę swą siłą.
 Dom nasz i majętność całą,
 i wszystkie wioski z miastami,
 a Słowo…

słowa: Franciszek Karpiński


POWRÓT